door Miranda de Vries
Ik heb Marianne gevraagd voor een interview nadat ik het boek Gender Rebels (kritische verhalen voor moedige meiden) had gelezen. Samen met Sybilla Claus was Marianne de grondlegger van het boek. Zelf schreef ze een aantal hoofdstukken voor het boek. Naast bijdragen van andere prominente namen als Ayaan Hirsi Ali, Jolanda Withuis en Liesbeth Woertman.
Maar een boek schrijven was niet het eerste wat Marianne na haar pensioen oppakte. Dat ontstond doordat ze ruimte creëerde in haar agenda. Tijdens haar werkzame leven heeft ze langzaam afgebouwd en dat kan ze iedereen aanraden. Maar toen ze net met pensioen was en diverse bestuursfuncties bekleedde, in twee koren zong en nog actief was op andere vlakken ontdekte ze dat ze er ’s nachts wakker van lag. Ze besloot een streep te trekken door haar drukke agenda. “Ik wil in de ochtend rustig kunnen starten. Haasten heb ik uit mijn agenda gebannen. In het Duits heet het: “Im Ruhestand gehen”. Dat klinkt mooi toch? Maar dat moet geen ‘Unruhestand’ worden.”
Hoe ben je betrokken geraakt bij het schrijven van dit boek?
Marianne’s betrokkenheid bij het boek begon bij een opmerking over genderneutrale toiletten. “Ik zei toen: “gadverdamme, ik vind dat vies”. Ik kreeg nogal wat kritiek en ben me erin gaan verdiepen. Ik ging ‘down the rabbit hole’. En toen ontdekte ik steeds meer over het thema wat ik in mijn vroegere jaren van mijn werk en studie ook een thema voor mij was. Dat ging over seksueel grensoverschrijdend gedrag en grenzen stellen. Dat leerden we de deelnemers aan onze zelfverdedigingscursussen ook. Het gaat niet alleen om terugslaan, maar ook het delen van ervaringen van vrouwen met grensoverschrijdend gedrag. Dat thema kwam weer helemaal tot leven. Het kan toch niet zo zijn dat vrouwen geen NEE mogen zeggen?”
Toen kwam Sybilla Claus in beeld. Marianne: “Ze logeerde bij me tijdens een evenement. We hebben over onze carrières gesproken en thema’s die ons beroerden. Sybilla werd direct gegrepen door het thema: “ vrijheid en beïnvloeding bij jonge meiden” en is er in gedoken en gaan schrijven. We hebben samen ook weer nieuwe dingen ontdekt en nieuwe mensen leren kennen. Ik ga weer naar conferenties zoals tijdens mijn werkzame leven. Toen ik Sybilla vroeg waar we het zouden uitgeven, zei ze: ‘we doen het in eigen beheer”. Ik zag dat zij zich ook in haar pensioen nergens meer aan wilde conformeren. Rebels dus eigenlijk. ”Wat het haar brengt? Marianne vertelt dat ze weer nieuwe contacten legt, nieuwe dingen leert, weer lekker in het internationale wereldje zit. “En ik richt me weer op mijn thema’s als vrouwen- en homorechten.”
Sport als thema
Ik stel Marianne de vraag: Waarom sport als thema voor jouw eigen hoofdstuk? “Ik heb affiniteit met sport en hoorde ook verschillende verhalen. Het raakte me als sportster meteen. Ik heb meerdere keren de Zevenheuvelenloop gelopen en de snelste tijd wordt toch echt neergezet door een man. Een zoon van een vriendin is snowboard leraar en wanneer ik hem vraag: kunnen vrouwen hetzelfde als mannen?, dan moet hij lachen en zegt dan: ‘nee natuurlijk niet”. Mannen zijn gewoon sterker. Mensen die het omgekeerde beweren zijn mensen die achter hun bureau zitten en er geen verstand van hebben.
Ik heb er heel veel over gelezen. Terwijl ik er mee bezig was stapte een darts speelster uit de vrouwencompetitie omdat er een transgender (man) meedeed. Ik heb het die week gevolgd in de media. Ongekend! Het werd voorgedaan alsof de transgender het slachtoffer was. Terwijl de vrouw die haar plek ooit verworven heeft in die wereld en de vrouwencompetitie heeft opgericht, het nakijken heeft. Ik heb die vrouwen gesteund.”
Oudere vrouwen
Marianne: “Ik sta echt voor inclusie. Als er ook een groep wordt gediscrimineerd is dat de groep oudere vrouwen. Germaine Greer zei ooit over hoe discriminatie aanvoelt: “try to be an old woman”. Dat soort dingen laat mijn feministische hart sneller kloppen.”
Over Marianne
Marianne Driessen beschrijft zichzelf als een kersverse pensionado. Alleenstaand met heel veel interesses. “Ik ben eigenlijk een generalist” zegt ze. “Leren en ontwikkelen zijn mijn hobby’s. Iedere keer nieuwe dingen leren maakt me gelukkig. Ik ben ooit begonnen als docent biologie en aardrijkskunde, toen heb ik er Engels bij gestudeerd want er waren uren Engels over. Na mijn docentschap ben ik de IT in gegaan. Een echte mannenwereld. Na enige tijd ben ik naar CINOP gegaan als onderwijskundige. En heb ik in Hull op mijn vijftigste een master behaald in taalonderwijs en technologie. Mijn uiteindelijke specialisatie lag toch wel in taal en het leren van een taal. Laaggeletterdheid voorkomen en bestrijden en het leren van een tweede taal vond ik het meest boeiend.”
gdijkstra
